به جست و جوی تو
در معبر بادها می گریم
در چار راه فصول ،
در چارچوب شکستة پنجره ئی
                                            که آسمان ابرآلوده را
قابی کهنه می گیرد .
…………
به انتظار تصویر تو
این دفتر خالی
                      تا چند
                                 ورق خواهد خورد ؟
 
جریان باد را پذیرفتن
و عشق را
که خواهر مرگ است .-

و جاودانگی
                  رازش را
                                با تو در میان نهاد .
پس به هیئت گنجی در آمدی:
بایسته و آزانگیز
                      گنجی از آن دست
که تملک خاک را و دیاران را
                                              از این سان
                                                             دلپذیر کرده است !
 
نامت سپیده دمی ست که بر پیشانی آسمان می گذرد
متبرک باد نام تو! –

و ما همچنان
دوره می کنیم
شب را و روز را
           هنوز را