به جست و جوی تو
در معبر بادها می گریم
در چار راه فصول ،
در چارچوب شکستة پنجره ئی
                                            که آسمان ابرآلوده را
قابی کهنه می گیرد .
…………
به انتظار تصویر تو
این دفتر خالی
                      تا چند
                                 ورق خواهد خورد ؟
 
جریان باد را پذیرفتن
و عشق را
که خواهر مرگ است .-

و جاودانگی
                  رازش را
                                با تو در میان نهاد .
پس به هیئت گنجی در آمدی:
بایسته و آزانگیز
                      گنجی از آن دست
که تملک خاک را و دیاران را
                                              از این سان
                                                             دلپذیر کرده است !
 
نامت سپیده دمی ست که بر پیشانی آسمان می گذرد
متبرک باد نام تو! –

و ما همچنان
دوره می کنیم
شب را و روز را
           هنوز را

باید امشب بروم

من که از باز ترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم

حرفی از جنس زمان نشنیدم

هیچ چشمی،عاشقانه به زمین خیره نبود

کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد

هیچ کس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت

من به اندازه ی یک ابر دلم می گیرد